- συνάρχοντος
- συνάρχωrule jointly withpres part act masc/neut gen sg
Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες). 2014.
συνάρχοντος
Look at other dictionaries:
BANTIA — urbs Italiae. Steph. meminit eius Liv. l. 27. c. 25. ubi de Marcello Consule; Inter Venusiam, Bantiamque minus 3. mill. pass. intervallâ Consules binis castris consederunt. Idem legas apud Plut. in eodem Marcello, Ε᾿ξῆλθε μετὰ τοῦ συνάρχοντος ἐπὶ … Hofmann J. Lexicon universale
DII Manes — Δαίμονες, etiam unius defuncti. Liv. l. 3. Colleg. deor. manes, τοὓς τοῦ συνάρχοντος δαίμονας. Gentiles enim defunctos Deos appellabant. Cic. de LL. l. 2. Deorum manium iure sancta sunt. Hos leto datos deivos habento. Vide quoque Plin. l. 7. c. 4 … Hofmann J. Lexicon universale
